بهروز وثوقی: اگر بتوانم ایران بیایم اول می روم سر قبر مادرم - پایگاه خبری شیرگاه نیوز

وی اضافه نمود: من اگر بتوانم ایران بیایم و عمرم اینقدر باشد که بتوانم برگردم آنجا، اول می روم سر قبر مادرم. برای اینکه مادرم را خیلی دوست داشتم و متاسفانه وقتی من نبودم فوت کردند. بعد هم خانه آخری که من ازش آمدم بیرون در امیرآباد و در خیابان داوری است. اگر فرصتی باشد دلم می خواهد بروم آنجا و خاطرات گذشته خودم را زنده کنم.

او در ادامه گفت: خیلی سخت است آدم از ملتش از ملتی که عاشقانه دوستش داشتند. ملتی که همواره بهش احترام گذاشتند دور باشد و آن کاری که دوست دارد در مملکت خودش می توانسته انجام دهد نتواند پیش ببرد. این برای من از زندان هم بدتر است. یعنی اینطوری فکر کنید که خیلی خیلی به من سخت می گذرد، ولی چاره ایی ندارم. همواره به امید اینکه حالا یک روزی احتمالا اگر عمرم اجازه بدهد و برگردم به وطن، می روم و تمام آن جا هایی که بودم سر می زنم زندگی نموده ام. برای من همین کافی است و در آرزوی آن هستم همواره.

وثوقی گفت: من آرزو دارم به هرحال برگردم به وطن. حتی اگر شده در آخرین لحظات زندگی ام که من برگردم و آن مملکت را دوباره ببینم و آن مردم را دوباره لمس کنم. این عظیم ترین آرزوی من است. بعد از آن دیگر راحت سرم را می گذارم زمین و می روم.

این بازیگر سابق سینمای ایران در ادامه اظهار کرد: من عاشق وطنم هستم. عاشقم مردم وطنم هستم. آرزویم این است که قبل از اینکه عمرم تمام گردد حالا نمی دانم چقدر دیگر مانده، ولی این به جامانده را در مملکتم باشم و مردم را لمس کنم و ببینم شان و باهاشان صحبت کنم. از گذشته بگویم و از آینده بگویم از هر چیزی که اتفاق می افتد و می تواند اتفاق بیفتد باهاشان صحبت کنم. این تنها آرزویی است که دارم. فکر می کنم آرزوی خیلی عظیمی است. غیر ممکن هست، ولی ممکن هم هست که بگردد و اتفاق بیفتد. من بهش فکر می کنم که ممکن گردد.