دنیای ژوراسیک؛ قلمرو؛ بازگشت شخصیت های قدیمی - پایگاه خبری شیرگاه نیوز

به گزارش خبرنگاران؛ اگر کسی انتظار داشته باشد که این فیلم تازه هم همانقدر خلاقانه باشد و جلوه های ویژه و داستانش همانقدر هیجان انگیز و ساختارشکنانه باشد احتمالا مایوس خواهد شد. شاید اصلا چنین انتظاری خیلی منطقی هم نباشد. بالاخره این فیلم یک جور هایی امتداد همان داستان است و نمی شود انتظار داشت که تفاوت عجیب و غریبی با فیلم های قبلی داشته باشد. اما این فیلم داستان آشنا و قدیمی اش را نسبتا خوب و گیرا تعریف کرده و می شود گفت ارزش انتظاری که برای دیدنش کشیده ایم را دارد.

ماجرا از چهار سال بعد از زمانی شروع می شود که اوضاع در جزیرۀ دنیای ژوراسیک حسابی به هم ریخت. حالا دایناسور های رها شدۀ آن پارک در نقاط مختلف دنیا برای خودشان گشت و گذار می کنند و گاهی دردسر می آفرینند. دنیا دارد کم کم با این قضیه کنار می آید که اتفاق بدتری می افتد. یک نوع ملخ ماقبل تاریخ شروع به تکثیر در سراسر دنیا می کند. این خطری است که اگر چاره ای برایش پیدا نشود خیلی زود همۀ مزارع را از بین می برد و مردم سراسر دنیا را با قحطی و گرسنگی گسترده رو به رو می کند.

الی سدلر (شخصیت فیلم پارک ژوراسیک) شک می کند که شخص ثروتمندی به نام دکتر لوئیس داجسون پشت این قضیه است. از طرف دیگر اوون و کلر (شخصیت های فیلم دنیای ژوراسیک) هم با شکارچی هایی که دکتر داجسون برای گرفتن دایناسور محبوب و دوست داشتنی آن ها فرستاده به مشکل برمی خورند. داجسون برای خودش یک جور درّۀ دایناسورها درست کرده و برای تکمیل نقشه های خودش به دایناسور کوچک اوون و کلر هم احتیاج دارد (و البته به دخترخواندۀ آن ها که از طریق مهندسی ژنتیک متولد شده).

یکی از مجذوب کنندهیت های این فیلم همین دور هم جمع شدن شخصیت های مختلفی است که در طول این سی سال در پنج فیلم قبلی حضور داشته اند؛ آن هم نه با بازیگرانی متفاوت بلکه با همان چهره های خاطره ساز. سم نیل دوباره نقش آلن گرانت را بازی کرده و لورا درن هم در نقش الی سدلر به صحنه برگشته است؛ کریس پرت و برایس دالاس هم دوباره نقش اوون و کلر را به عهده دارند. همۀ آن ها هم نقششان را دوست داشتنی و مجذوب کننده از کار درآورده اند و باید گفت از جهت گروه بازیگران واقعا هیچ نقصی در فیلم نیست.

اما این جمع شدن شخصیت ها همینطور بی ضبط و ربط هم اتفاق نیافتاده، بلکه فیلمنامه ای که امیلی کارمایکل نوشته، راستا آن ها را خیلی خوب و تدریجی با یکدیگر پیوند داده است. اگر کسی فیلم های قبلی این مجموعه را دیده باشد، به غیر از شخصیت ها، کلی اشاره ها و ارجاع های ظریف و خاطره انگیز دیگر به فیلم های قبلی را هم در آن تشخیص خواهد داد.

جلوه های ویژۀ فیلم هم با اینکه نسبت به خیلی از فیلم ها و سریال های امروزی (مثل مستند سیارۀ ماقبل تاریخ) تفاوت و برجستگی خاصی ندارد، اما به هر حال زیبا و تاثیرگذار است و به خصوص از این جهت جالب توجه است که دایناسور ها را در محیط هایی نشان می دهد که اصلا انتظارش را نداریم.

اما نکته ای که احتمالا باید آن را ایراد این فیلم به حساب بیاوریم این است که به اندازۀ فیلم های قبلی درندگی و خشونت دایناسور ها را در آن نمی بینیم. ضمن اینکه در این فیلم تا حدی تمرکز ماجرا از روی دایناسور ها برداشته شده و بیشتر بر روی شخصیت ها (به خصوص شخصیت نوجوان فیلم) قرار گرفته است. شاید به نوعی رویکرد زیست محیطی و تبلیغ همزیستی مسالمت آمیز با طبیعت باعث شده باشد که خون و خونریزی کمتری را در این فیلم ببینیم، اما این قطعا دلیلی نیست که هواداران پارک ژوراسیک را قانع کند.

• کارگردان: کالین ترورو (Colin Trevorrow)
• فیلمنامه نویس: امیلی کارمایکل (Emily Carmichael)
• بازیگران: کریس پرت (Chris Pratt)، برایس دالاس (Bryce Dallas)، لورا درن (Laura Dern)، سم نیل (Sam Neill) و دیگران
• امتیاز: 6.3/10
• تاریخ اکران عمومی: 20 خرداد