7 حقیقت عجیب در خصوص سیاهچاله ها که نمی دانید!

به گزارش پایگاه خبری شیرگاه نیوز، دانشمندان می دانند که سیاهچاله ها وجود دارند، اما نه به این علت که می توانند یک حفره واقعی را در فضا ببینند، بلکه به این علت که نیروی گرانشی فوق العاده یک سیاهچاله بر مدار ستاره ها و گاز های مجاور تأثیر می گذارد.

7 حقیقت عجیب در خصوص سیاهچاله ها که نمی دانید!

خبرنگاران | سیاهچاله ها شاید تنها کابوس ترسناک جهان ما باشند. این حفره های توخالی مرموز در فضا مانند تونل های تاریک طولانی به جایی نمی رسند و در واقع انتهایی برای آن ها نمی توانیم تصور کنیم. کشش گرانشی سیاهچاله ها به گونه ای عمل می نمایند که هیچ چیز نزدیک به آن ها- حتی نور - نمی تواند از بلعیده شدن فرار کند. چیزی که وارد سیاهچاله می گردد هرگز بیرون نمی آید که در ادامه در خصوص آن بیشتر توضیح خواهیم داد.

به گزارش خبرنگاران ؛ به همین علت سیاهچاله ها برای چشم غیرمسلح نامرئی هستند، به همان میزان که فضای خالی و تاریک اطراف آن ها بی نور هستند. دانشمندان می دانند که سیاهچاله ها وجود دارند، اما نه به این علت که می توانند یک حفره واقعی را در فضا ببینند، بلکه به این علت که نیروی گرانشی فوق العاده یک سیاهچاله بر مدار ستاره ها و گاز های مجاور تأثیر می گذارد. سرنخ دیگرِ وجود سیاهچاله ها، تشعشعات قابل تشخیصی است که در اثر گرم شدن گاز بلعیده شده منتشر می گردد. در واقع، این تشعشعات پرتو ایکس قوی منجر به کشف اولین سیاهچاله، Cygnus X-1 در صورت فلکی ماکیان، در سال 1964 شد.

شاید همه این ها شبیه داستان های علمی تخیلی به نظر برسد، اما ادامه مطلب را که بخوانید متوجه خواهید شد که توضیحات بالا فقط ذره ای از عظمت کیهان است که توضیح دادیم. دانشمندان همچنان در حال کشف سیاهچاله هستند و با توجه به گرازشات ناسا سیاهچاله ها حتی عجیب تر از داستان های علمی تخیلی به نظر می رسند. در این گزارش هفت حقیقت رازآلود راجع به سیاهچاله ها را با شما در میان گذاشته ایم:

سیاهچاله ها زمان و فضای اطراف خود را تحریف می نمایند

اگر نزدیک یک سیاهچاله پرواز کنید، کشش گرانشی شدید آن به طور عجیبی زمان را کاهش می دهد و فضا را منحرف می نماید. شما هرچه بیشتر به سیاهچاله ها نزدیک شوید، به تدریج به مواد فضایی در حال گردش (ستاره ها، گازها، غبار، سیارات) که به سمت داخل یا نقطه بدون بازگشت سیاهچاله در حال چرخش هستند، می پیوندید.

هنگامی که از این مرز عبور کنید، گرانش بر همه شانس های فرار غلبه می نماید و زمانی که به سمت مرکز سیاهچاله بروید، بسیار کشیده می شوید یا به اصلطلاح اسپاگت می شوید - یک نقطه غیرقابل تصور کوچک با یک جرم هیولایی که در آن گرانش و چگالی وجود دارد. از نظر تئوری به منحنی های بی نهایت فضا-زمان نزدیک می شوید. به عبارت دیگر، شما در مکانی که کاملاً قوانین فیزیک را نادیده می گیرد، بلعیده و نابود می شوید.

سیاهچاله ها در میزان های مینیاتوری، میانه و خیلی بزرگ هستند

سیاهچاله های با جرم ستاره ای میانه رایج ترین نوع هستند. آن ها زمانی شکل می گیرند که یک ستاره بزرگ در حال مرگ منفجر می گردد و هسته به جای مانده از وزن گرانشی خود را فرو می ریزد. در نهایت، به یک تَکینگی* کوچک و بی نهایت متراکم که مرکز را تشکیل می دهد تبدیل می گردد. در حقیقت، سیاهچاله ها واقعاً چاله نیستند، بلکه نقاطی از ماده بسیار فشرده با ردپای گرانشی بزرگ هستند. سیاهچاله های با جرم ستاره ای معمولاً حدود 10 برابر بیشتر از خورشید ما وزن دارند، اگرچه دانشمندان تعداد کمی را نیز کشف نموده اند که به طرز شگفت انگیزی بزرگتر هستند.

سیاهچاله های کلان پرجرم، بزرگ ترین سیاهچاله های جهان هستند که جرم بعضی از آن ها میلیارد ها برابر خورشید ماست. دانشمندان به طور کامل نمی دانند که این نوع سیاهچاله چگونه به وجود می آید، اما این حفره های بزرگ آسمانی ممکن است اندکی پس از انفجار بزرگ ظاهر شده باشند و اعتقاد بر این است که در مرکز هر کهکشانی، حتی کوچکترین کهکشان ها وجود دارند. کهکشان راه شیری خودمان به دور قوس A* یا Sgr A* می چرخد که دارای جرمی حدود 4 میلیون خورشید است.

محققان اخیراً سیاهچاله های پنهانی را کشف نموده اند که به نظر می رسد مواد و گاز ها را با سرعت کمتری می بلعند، به این معنی که اشعه ایکس کمتری ساطع می گردد، بنابراین تشخیص آن ها سخت تر است. ستاره شناسان بر این باورند که سیاهچاله های اولیه کوچک، چند ثانیه پس از انفجار بزرگ شکل گرفته اند. این راز های کوچک هنوز باید کشف و آنالیز شوند، اما کوچکترین آن ها ممکن است کوچکتر از یک اتم باشد (اما با جرم یک سیارک).

سیاهچاله های زیادی برای شمارش وجود دارد

تصور می گردد کهکشان راه شیری به تنهایی بین 10 میلیون تا یک میلیارد سیاهچاله با جرم ستاره ای را در خود جای داده باشد، به علاوه درقوس Sgr A* با وجود 100 میلیارد کهکشان، که هر کدام دارای میلیون ها سیاهچاله با جرم ستاره ای و یک هیولای فوق جرم هسته ای هستند (البته دیگر انواع آن کشف شده است)، شمارش تعداد دقیق سیاهچاله ها مانند کوشش برای شمارش دانه های شن است.

سیاهچاله ها همه چیز را می بلعند

مطمئن باشید، سیاهچاله ها مانند شکارچیان گرسنه، سیارات را تعقیب نمی نمایند و یا حتی طعمه های فضایی را، بلکه این جانوران فضایی از موادی که خیلی نزدیک به مدار آن ها می چرخند تغذیه می نمایند. مانند یک ستاره بیچاره که دانشمندان در دهه گذشته شاهد بلعیده شدن آن بوده اند (طولانی ترین غذای سیاه چاله ای که تا به حال ثبت شده است). خبر خوب این است که زمین در مسیر برخورد با هیچ سیاهچاله شناخته شده ای قرار ندارد.

اما فقط به این علت که بعید به نظر می رسد زمین نزدیک سیاه چاله ای باشد، به این معنی نیست که نباید نگران باشیم. علتش این است که Sgr A* و احتمالاً دیگر غول های بزرگ الجثه گهگاه اسپیت بال هایی به میزان یک سیاره را بیرون می اندازند که ممکن است روزی ما را در خود فرو ببرند.

چگونه توپ های فضایی از چنگال سیاهچاله ها رها می شوند؟ توپ های فضایی (اسپیت بال) در واقع از ماده ای ساخته شده اند که قبل از عبور از نقطه بی بازگشت از مرکز می لغزد و با تکه هایی ادغام می گردد. در خصوص Sgr A*، این قطعات سنگین با سرعت 20 میلیون مایل در ساعت به کهکشان ما پرتاب می شوند. امیدواریم کسی هرگز به منظومه شمسی ما نزدیک نگردد.

سیاهچاله های کلان پرجرم ستاره ها را به جهان می آورند وتعداد ستاره های یک کهکشان را مشخص می نمایند

به همان روشی که قطعاتی به میزان یک سیاره از مرکز سیاهچاله به بیرون پرتاب می گردد، یک کشف اخیر نشان می دهد که سیاهچاله های غول پیکر گهگاه موادی را برای تشکیل ستارگان نو آزاد می نمایند. نکته قابل توجه اینکه، بعضی ستاره های زاده شده در اعماق فضا فرود می آیند که از کهکشان مبدا خود بسیار دورتر است.

یک مطالعه در سال 2018 در ژورنال Nature نشان داد که سیاهچاله های پرجرم نه تنها ستاره های نوی ایجاد می نمایند، بلکه با تأثیر مستقیم بر سرعت خاموش شدن ستاره، تعداد آن ها را در یک کهکشان کنترل می نمایند. شکل گیری ستاره، شاید به طرز عجیبی، در کهکشان هایی با سیاه چاله های کوچک تر در مرکز، سریع تر اتفاق بیافتد.

می توان به عمق سیاهچاله ها چشم دوخت

تلسکوپ نو افق رویداد که با 9 تلسکوپ در حد بالاترین وضوح تصویری در جهان کار می نماید - اخیراً برای اولین بار از اطراف دو سیاهچاله عکس گرفت. یکی Sgr A* خودمان است و دیگری سیاهچاله ای بسیار پرجرم در مرکز کهکشان مسیه 87، در فاصله 53 میلیون سال نوری از ما. تصویر دومی که اکنون پووهی نامیده می گردد، اخترشناسان را در آوریل 2019 متحیر کردو سؤالات نوی را در خصوص شکل ظاهری سیاهچاله ها و قوانین فیزیکی حاکم بر آن ها را در فکر دانشمندان به وجود آورد.

کشف یک سیاهچاله شگفت انگیز که با بقیه فرق دارد

ستاره شناسان در آفریقای جنوبی اخیراً به منطقه ای از فضای دور دست یافته اند که در آن سیاهچاله های بسیار پرجرم در چندین کهکشان در یک جهت قرار دارند. به این معنا که گاز های گلخانه ای آن ها به گونه ای بیرون می آیند که گویی با طراحی هماهنگ شده اند. تئوری های کنونی نمی توانند توضیح دهند که چگونه سیاهچاله هایی که با فاصله 300 میلیون سال نوری از هم به نظر می رسند این طور هماهنگ عمل نمایند. محققان می گویند، تنها راه ممکن این است که این سیاهچاله ها در یک جهت بچرخند - فرایندی که ممکن است در زمان شکل گیری کهکشان ها در کیهان اولیه اتفاق افتاده باشد.

* تَکینِگی گرانشی یا تَکینِگی فضازمان موقعیتی در فضا-زمان است که طبق پیش بینی نسبیت عام، در آن چگالی و میدان گرانشی جسم سماوی بی نهایت می شوند، به طوری که دیگر این کمیت ها وابسته به دستگاه مختصات مورد استفاده نخواهند بود. این کمیت ها، همان انحنای فضازمان هستند که شاخصی از چگالی ماده می باشند.

ترجمه: خبرنگاران

منبع: فرادید
انتشار: 4 اردیبهشت 1402 بروزرسانی: 4 اردیبهشت 1402 گردآورنده: shirgahnews.ir شناسه مطلب: 1431

به "7 حقیقت عجیب در خصوص سیاهچاله ها که نمی دانید!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "7 حقیقت عجیب در خصوص سیاهچاله ها که نمی دانید!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید