تصویری خارق العاده از یک کهکشان ستاره فشان! - پایگاه خبری شیرگاه نیوز

به گزارش خبرنگاران و به نقل دیلی میل، این کهکشان مارپیچی که ان جی سی 4666(NGC 4666) نام دارد در فاصله حدود 80 میلیون سال نوری از زمین و در صورت فلکی ویرگو(Virgo) واقع شده است.

طبق بیانیه ناسا، این کهکشان در دسته کهکشان های ستاره فشان قرار می گیرد زیرا به سرعت در حال تشکیل ستاره است.

این آژانس فضایی معتقد است که دلیل ستاره فشان بودن کهکشان ان جی سی 4666 رخ دادن فعل وانفعالات گرانشی با سایر همسایگان و یک کهکشان کوتوله است که کهکشانی کوچک متشکل از چند میلیارد ستاره است.

ناسا اضافه کرد: انفجار ستاره ای کهکشان ان جی سی 4666 باعث به وجود آمدن نوعی آب وهوای غیرمعمول کیهانی به نام ابَرباد(superwind) می گردد. ابَرباد به انتقال بزرگ گاز از قلب کهکشان به فضا گفته می گردد. این پدیده در نتیجه بادهای ایجاد شده در اثر مرگ ستارگان و انفجار ابرنواخترهای پرانرژی ایجاد می گردد.

در یک دهه گذشته دو ابرنواختر در ان جی سی 4666 اتفاق افتاده است که یکی از آن ها در سال 2014 و دیگری در سال 2019 بوده است. ابرنواختری که در سال 2019 رخ داد 19 برابر بزرگ تر از خورشید بود.

ناسا اعلام کرد که مقدار ابَربادی که از این کهکشان نشات می گیرد بسیار زیاد است و این ابَرباد ده ها هزار سال نوری توسعه می یابد. با این حال نمی توان آن را در این تصویر مشاهده کرد.

در سال 2010 تلسکوپ 2.2 متری MPG/ESO در رصدخانه لاسیلا(La Silla) در شیلی پیروز به رصد کهکشانی کم نور در فاصله سه میلیون سال نوری از کهکشان ان جی سی 4666 شد. اگرچه این کهکشان با مشاهدات رادیویی و اشعه ایکس قابل رویت بود اما دوربین میدان باز هابل قادر به ثبت آن نشد.

کهکشان راه شیری نیز یک کهکشان مارپیچی است و در میان معمول ترین انواع کهکشان ها واقع شده است. این کهکشان ها بازوهایی دارند که از مرکز آن ها خارج شده و به آن ها ساختاری مارپیچی می دهد. بیشتر کهکشان های مارپیچی از یک صفحه تخت و چرخان از ستارگان، گاز و غبار تشکیل شده اند.

هابل بیش از 30 سال است که در فضا فعالیت می نماید و قرار است به زودی اواخر امسال تلسکوپ فضایی جیمز وب جایگزین آن گردد.

هابل از زمان پرتاب در سال 1990 تا به امروز بیش از 1.5 میلیون رصد انجام داده است و 18 هزار مقاله علمی براساس داده های آن منتشر شده است. این تلسکوپ با سرعت 27 هزار کیلومتر در ساعت در مدار زمین و در ارتفاع 547 کیلومتری، کمی بالاتر از ایستگاه فضایی بین المللی در گردش است. نام این تلسکوپ برگرفته از نام ادوین هابل، ستاره شناس مشهور است که انبساط دنیا را کشف کرد.