جانداران در حال تکامل به سمت خرچنگ شدن هستند! - پایگاه خبری شیرگاه نیوز

به گزارش خبرنگاران، نکته جالب توجه اینکه این پدیده به قدری شناخته شده است که نامی (carcinization) به آن داده شده، اصطلاحی که بیش از 140 سال است مورد استفاده قرار می گیرد. به گفته دانشمندان، به وسیله این فرآیند، خرچنگ ها، حداقل پنج بار از گروه های جداگانه سخت پوستان تکامل یافته اند. این گروه ها در واقع از یک نیای مشترک در بیش از 300 میلیون سال پیش تکامل یافته اند. این بدان معناست که زمان زیادی برای این تکامل طی شده است، اما دانشمندان اشاره دارند که این فرآیند خرچنگ شدن هنوز هم ادامه دارد.

هدر براکن-گریسوم، دانشیار مؤسسه محیط زیست و گروه علوم زیستی در دانشگاه بین المللی فلوریدا، که در حال مطالعه این پدیده است، می گوید: carcinization را می توان به عنوان فرآیند تکاملی که منجر به شکل خرچنگ مانند می گردد، تعریف کرد. ما می دانیم که این فرایند چندین بار رخ داده است پس کوشش می کنیم تا به درک بهتری از محرک ها و پیامد های آن دست یابیم. همه گونه هایی که دچار carcinization شده اند به معنای فنی به خرچنگ تبدیل نشده اند. بعضی از آن ها فقط خرچنگ مانند شده اند و شکل و فرم آن را به خود گرفته اند؛ بنابراین گونه های خرچنگ شده را می توان به دو گروه اصلی تقسیم کرد؛ Brachyura که خرچنگ واقعی هستند و Anomura یا خرچنگ کاذب.

با این همه این پرسش همچنان مطرح است که چه چیزی باعث می گردد شکل خرچنگ آنقدر پیروز باشد که گونه ها را به کوشش برای تقلید از آن وادارد؟ جوآنا ولف، محقق دپارتمان زیست شناسی ارگانیسمی و تکاملی دانشگاه هاروارد، که در حال آنالیز این موضوع است، به نیوزویک گفت: حداقل پنج گروه از سخت پوستان ده سرانجام، شکل بدنی شبیه به خرچنگ پیدا نموده اند. این ها شامل بیشتر eubrachyurans - گروهی که بیشتر خرچنگ های خشکی را شامل می گردد - به علاوه خرچنگ های اسفنجی، خرچنگ های چینی، شاه خرچنگ ها و خرچنگ های سنگی مودار هستند. پس چرا این جانوران اینقدر تمایل به خرچنگ شدن دارند؟ ولف شرح داد که فرآیند خرچنگ شدن شامل اتخاذ ویژگی های مختلف خرچنگ مانند است، مثل کاراپاس پهن و اغلب گرد (پوسته بالایی)، و یک پلئون (شکم) که در زیر بدن تا شده است.

در جستجوی یک علت منطقی

جوآنا ولف می گوید اینکه چرا چنین فرآیندی در حال رخ دادن است، هنوز برای ما تعیین نیست. شاید پلئون که زیر بدن تا می گردد، هدف کوچکتری را برای شکارچیان ایجاد می نماید. شاید خرچنگ ها بهتر می توانند در مکان های کوچک برای پنهان شدن جا شوند. شاید توانایی راه رفتن به پهلو، قابلیت بهتر و سریعتری ایجاد می نماید. روی هم رفته هنوز شواهد تجربی مستقیمی وجود ندارد که اشکال خرچنگ شده و غیرخرچنگ شده را در خصوص نحوه عملکرد آن ها در بعضی از این استراتژی ها مقایسه کند.

دانشمندان می گویند حیواناتی که در زیستگاه های مشابه زندگی می نمایند با موانعی روبرو می شوند که می تواند همه آن ها را به سمت مزایای تکاملی یکسان سوق دهد. دانشنامه بریتانیکا از کیسه داران به عنوان یک مثال کلیدی یاد می نماید، جایی که این جانداران خاص علیرغم داشتن یک تفاوت مهم با همتایان خود در سایر نقاط دنیا، جهت تکاملی متفاوتی را طی نموده اند. حیوانات می توانند به طور جداگانه تکامل یابند، اما در نهایت به سمت گونه های دیگر نیز تکامل می یابند، یا حتی به طور خود به خود همان ویژگی ها را در گروه های کاملاً جداگانه تکامل می دهند. برای مثال پرندگان و خفاش ها هر دو می توانند با استفاده از بال های مکانیکی پرواز نمایند. پرندگان و پستانداران هر دو خونگرم هستند، اما هر دو از گروه هایی تکامل یافته اند که چنین نبودند.

اینکه خرچنگ ها (چه واقعی و چه خرچنگ شده) به شدت، اما به طور جداگانه شکل یکسانی را تکامل داده اند، حتی در دنیای پر از این نمونه های تکامل موازی و همگرا، بسیار غیرعادی است. محققان شرح می دهند: این واقعیت که یک عادت خرچنگ مانند تنها در خرچنگ های واقعی تکامل نیافته است، بلکه چندین بار به طور مستقل در دیگر گونه ها تکامل یافته است، این فرآیند را برای تحقیقات تکاملی ایده آل می نماید.

بعضی این ادعا را مطرح کردند که می توان فرض کرد که خرچنگ ها نوعی شکل تکاملی نهایی هستند، اما بعضی کارشناسان دیگر می گویند که اینطور نیست. مزایا هر چه که باشند، این فرآیند در همه زیستگاه ها کاربرد ندارند، زیرا بعضی گروه ها فرآیند خرچنگ شدن را نیز از دست داده اند که یکی از نمونه های امروزی آن خرچنگ قورباغه است. هدف حوزه مطالعه ولف و براکن-گریسوم تا حدودی این است که آیا می توان اشکال تکاملی خرچنگ مانند را پیش بینی کرد یا خیر. خوشبختانه، هیچ یک از آن ها فکر نمی نمایند که انسان ها نیز در آینده به خرچنگ تبدیل می شوند.

منبع: newsweek

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران