نامه غم انگیز محمود دولت آبادی به ابراهیم گلستان
به گزارش پایگاه خبری شیرگاه نیوز، محمود دولت آبادی در روزنامه شرق درباره مرگ ابراهیم گلستان نوشت: وقتی کودکی بودم در کلاس دوم-سوم دبستان مسعود سعد ده دولت آباد، بعد از انتها بهره عصر کلاس غالباً می رفتم برای زنانی که مرد خانواده شان (همسر، فرزند، برادر) برای کار به سفر رفته بود، نامه بنویسم. یادم هست نامه را که می نوشتم دعای پشت سر یکی دو عبارت بیش نبود، یکی آن بود که پیر شوی پسرم و دیگر اینکه عمر به کمال داشته باشی! نخستین دعا برایم خوشایند نبود، چون می دیدم پیرمرد-پیرزنانی را که بسیار دردمند از کنارم می گذشتند و طول کشید تا بفهمم معنای مخالفش آن است که جوان مرگ نشوی.
اما عمر به کمال را درک می کردم و برایم خوشایند بود اگرچه در معنای ساده آن یعنی در نیمه راه عمر زمین نخوری. جالب اینکه در سالیان اخیر هر وقت ابراهیم گلستان را دیده یا به او اندیشیده بودم همان دعای عمر به کمال در ذهنم تداعی می شد، زیرا در نظر من گلستان تجسم چنان معنایی بود.
گلستان عمر به کمال داشت. هم به معنای دریافت بچگانه من، هم در معنای باروربودن عمر در همه عرصه هایی که او در هنر آزموده و پیروز بوده بود. چنانچه پیش تر ها به آن پرداخته ام خاصه در باب داستان پردازی و نثرنویسی آن هم در دوره ای که زبان نوشتار -دست کم در نوشتن داستان- می رفت که مغلوب زبان پیش پاافتاده کوچه بازار بشود. پس اکنون چیزی بر افزون ندارم جز اینکه بگویم شخصاً ابراهیم گلستان را دوست می داشتم ورای همه تنگ نظری ها که هیچ و هیچ گاه پسند من نبوده است. یادش گرامی.
منبع: فرارو