با کمبود مراکز مراقبتی برای افراد اوتیسم روبرو هستیم - پایگاه خبری شیرگاه نیوز

به گزارش گروه اجتماعی خبرنگاران، سعیده صالح غفاری با بیان اینکه تعداد مراکز مراقبتی برای این بیماران به چهار یا پنج مرکز شبانه روزی اختصاصی برای طیف اوتیسم - نه دیگر موارد مزمن روانی- می رسد، تاکید کرد: ایجاد این مراکز با رویکرد خانواده محور کاملا لازم است.

وی با یادآوری اینکه ماه جهانی آگاهی بخشی اوتیسم از دوم آوریل برابر با 13 فروردین آغاز شده، گفت: تمرکز همه سازمان های فعال در حوزه اوتیسم بر امر آگاهی بخشی با تاکید بر پذیرش افراد دارای اوتیسم است.

مدیرعامل انجمن اوتیسم ایران گفت: با توجه به پیچیدگی های طیف اختلال اوتیسم در ایران، شناسایی موارد این طیف تنها حدود هشت سال است که آغاز شده بنابراین نیازمندی های جامعه اوتیسم ایران نسبت به جوامع دیگر به ویژه در کشور های پیشرفته، بسیار متفاوت است.

غفاری اضافه کرد: تمرکز امسال سازمان ملل در حوزه اوتیسم بر اشتغال با رویکرد کرونا و چالش های آن است در حالیکه طیف بزرگسالی اوتیسم در ایران به شدت دچار نبود توجه است و در این زمینه با خلاء کامل در برنامه ریزی، دستورالعمل و آیین نامه های فرهنگی و اجتماعی و مهارت آموزی برای افراد دارای اوتیسم روبرو هستیم.

وی اضافه کرد: قاعدتا اشتغال در طیف اوتیسم برای سطح یک یعنی افراد دارای اوتیسم با عملکرد بالا، مطرح می شود که برای حضور آن ها در فضا های اشتغال باید تمهیدات لازم از سوی کارفرمایان در چهارچوب قانون جامع حقوق افراد دارای معلولیت انجام شود، اما متاسفانه بیشتر افراد دارای طیف اوتیسم در سطوح دو و سه یعنی اوتیسم شدید و متوسط قرار می گیرند.

مدیرعامل انجمن اوتیسم ایران گفت: متاسفانه در طیف شدید اوتیسم، بحث اشتغال و مهارت آموزی را نمی توان اجرا کرد و لازم است برای آنان حمایت ها بیشتر از جنس حمایت خانواده از فرد بزرگسال اوتیسم باشد.

غفاری با تاکید بر ضرورت راه اندازی مراکز مراقبتی روزانه برای افراد اوتیسم اضافه کرد: این مراکز باید به گونه ای باشند که در آن ها شرایط مناسب و استاندارد نگهداری مهیا باشد تا خانواده فراغ بال برای سلامت جسمی و روحی خود پیدا کند.

وی گفت: همچنین نظام های سلامت و رفاه باید در این مساله و در رسیدگی به نیاز های بزرگسالان طیف اوتیسم به ویژه در سطوح دو و سه (شدید و متوسط)، برنامه ریزی مشخصی داشته باشند.

غفاری گفت: 30 هزار فرد دارای اوتیسم شناسایی شده غیر رسمی در کشور داریم که بیش از نیمی از آن ها در سطوح دو و سه یعنی شدید و متوسط هستند.

اوتیسم یا درخودماندگی یک اختلال عصبی رشدی با شاخص های نقص در ارتباط اجتماعی، رفتار های کلیشه ای، مسائل درک شناختی و خزانه رفتاری، حرکتی و کلامی محدود است.